Όταν ένα άτομο καπνίζει ένα τσιγάρο, η νικοτίνη πλημμυρίζει τον εγκέφαλο, κλειδώνεται σε υποδοχείς στην επιφάνεια των νευρώνων και παράγει συναισθήματα ευτυχίας. Όμως η νικοτίνη δεν παραμένει απλά στην επιφάνεια των κυττάρων, αλλά διεισδύει στα νευρικά κύτταρα και τα μεταβάλλει από μέσα προς τα έξω.
Ο εθισμός στη νικοτίνη ανταγωνίζεται πολύ δυναμικά όλες τις γνωστές εξαρτήσεις, σωματικές και ψυχικές, ενώ συγκαταλέγεται στις συχνότερες χρόνιες νόσους του σύγχρονου κόσμου. Η εξάρτηση από τη νικοτίνη είναι ένας νευροβιολογικός εθισμός και έχει ταξινομηθεί επίσημα ως ιατρική ασθένεια.
Τι εννοούμε με τον όρο εξάρτηση;
Μία πλήρης απώλεια ελέγχου όπου η χρήση της ουσίας γίνεται αυτοσκοπός.
Πρόκειται για μια ουσία που απορροφάται αμέσως από τους πνεύμονες και με την κυκλοφορία φθάνει στον εγκέφαλο εντός 6-7 δευτερολέπτων!
Εκεί, συνδέεται με τους υποδοχείς νικοτίνης που υπάρχουν στο ΚΝΣ και πυροδοτεί την έκλυση ντοπαμίνης και νοραδρεναλίνης.
Η νικοτίνη προκαλεί ενεργοποίηση του συμπαθητικού συστήματος με συνακόλουθη απελευθέρωση των νευροδιαβιβαστών, οι οποίοι διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην εξάρτηση από την νικοτίνη και στην εμφάνιση συμπτωμάτων στέρησης. Η συνεχής έκθεση των εγκεφαλικών κυττάρων στη νικοτίνη, με την πάροδο του χρόνου, δημιουργεί σε αυτά περισσοτέρους νικοτινικούς υποδοχείς, με αποτέλεσμα το αίσθημα «κορεσμού» των εγκεφαλικών νευρώνων από τη νικοτίνη να ικανοποιείται πλέον με όλο και μεγαλύτερο αριθμό τσιγάρων.
Η κατάσταση αυτή ονομάζεται νευροπροσαρμογή και με τη σειρά της οδηγεί στην ανοχή, τη μειωμένη δηλαδή ανταπόκριση στην ίδια ποσότητα ουσίας, με αποτέλεσμα να απαιτείται περισσότερη ποσότητά της ώστε να επιτευχθεί η ίδια επιθυμητή επίδραση.
Το διαβάσαμε ΕΔΩ